نامش محمّد بود و سیره‌اش محمدی، روزی که عطر لبخند خدا در زمین پیچید و لطف الهی آفتاب وجودش را به زمینیان هدیه کرد، چشم و چراغ پدربزرگ و پدر و همه اهالی خانه وحی شد. در دل کوچکش زخم‌هایی از ظلم عظیم کرب‌وبلا به یادگار داشت و تا روزی که زهر کینه «هشام بن عبدالملک» وجود نازنینش را به تیر عداوت نشانه گرفت و فرزند خلف زین‌العابدین علیه‌السلام به عزیزان شهیدش در کربلا پیوست؛ همچنان قلب مهربانشان داغدار و بی‌قرار بود.
«مردی که اسرار سرزمین‌ها را می‌دانست»، زندگی سراسر برکت پنجمین خورشید تابان از چهارده آفتاب درخشان آسمان عصمت و طهارت علیهم‌السلام را از سوم صفر سال ۵۷ هجری در مدینه تا شهادت ایشان در ۵۷ سالگی با زبانی فصیح و دل‌نشین روایت می‌کند و در بخش پایانی کتاب، چهل سخن از سخنان عالمانه امام در قالب حدیث و روایت نقل می‌شود. نویسنده کتاب، محمود پوروهاب شاعر است و شاعرانگی و لطافت در خطوط این کتاب منثور، مشهود است.
پنجمین امام شیعیان به علم و دانشِ بسیار، شهره بودند و باقرالعلوم لقب گرفتند؛ آن بزرگوار موقع‌شناس در دوران ضعف حکومت خلفای اموی بهترین خدمات را در زمینه دانش‌افزایی و تربیت عالمان شیعی به مسلمانان ارائه دادند و دانشمندان بسیاری حاصل تربیت دینی و علمی آن امام هُمام هستند.
