سال تولّد
منابع حدیثی و تاریخی ، سال ولادت امام حسین علیه السلام را مختلف گزارش کرده اند:
سال سوم ، چهارم، ششم و هفتم هجرت . بر همین پایه ، مدّت عمر ایشان نیز مورد
اختلاف خواهد بود؛ لیکن بنا بر اکثر منابع و مشهورترین روایات، سال ولادت
امام حسین علیه السلام سال چهارم هجری است و عمر ایشان در وقت شهادت
، پنجاه و هفت سال بوده است.
دانشنامه امام حسین(ع)، ج ۱ ص ۱۳۳
ماه تولّد امام حسین(ع)
منابع حدیثی و تاریخی ، ماه ولادت امام حسین علیه السلام را مختلف گزارش کرده اند:
سوم ماه شعبان، پنجم ماه شعبان ، آخر ماه ربیع اوّل ، سیزدهم ماه رمضان، پنجم ماه
جمادی اوّل و پانزدهم ماه جمادی ثانی.
علّامه مجلسی ، سوم ماه شعبان را مشهورتر می داند؛ لیکن تتبّع در منابع تاریخی و
حدیثی، نشان می دهد که پنجم ماه شعبان ، از شهرت بیشتری برخوردار است. [۱]
دانشنامه امام حسین(ع)، ج ۱ ص ۱۳۷ - ۱۳۹
روز تولّد امام حسین(ع)
منابع حدیثی و تاریخی ، روز ولادت امام حسین علیه السلام را مختلف گزارش کرده اند:
سه شنبه و پنج شنبه. تعیین و یا ترجیح یکی از این دو نقل ، دشوار است ؛ زیرا
نمی توان شاهدی بر آن ، اقامه کرد.
دانشنامه امام حسین(ع)، ج ۱ ص ۱۴۳
به اطلاع مراجعین و اعضاء محترم می رساند :
کتابخانه جلال آل احمد از ابتدای اردیبهشت 95 بصورت 2 شیفت از
ساعت 7/30 صبح تا 7 بعدازظهر پذیرای شما عزیزان می باشد.
ای واژه های مهربان! چگونه می خواهید شعف دل را واگویه کنید؟ مهربان ترین فرشته خاکی می آید و دل کائنات نزدیک است از شوق قالب تهی کند. او از حق آمده و به حق برانگیخته شده است. ابتدا و انتهایش رنگ خدایی دارد. آفتاب جهان فروز و عالم تاب توحید است که برف ظلم را آب می کند و نوید بهار می دهد. قلب عالم امکان است. جریده هستی است. افلاکی ترین فرشته خاکی است. پادشاه لولاک است. مصطفی است. برگزیده حق است. نامش بلند و دینش پاینده!
ماه فرو ماند از جمال محمد سرو نباشد به اعتدال محمد
قدر فلک را کمال و منزلتى نیست در نظر قدر با کمال محمد
وعده دیدار هر کسى به قیامت لیله اسرى، شب وصال محمد
آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى آمده مجموع، در ظلال محمد
عرصه گیتى مجال همت او نیست روز قیامت نگر، مجال محمد
و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس بو که قبولش کند، بلال محمد
همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد تا بدهد بوسه بر نعال محمد
شمس و قمر در زمین حشر نتابد پیش دو ابروى چون هلال محمد
چشم مرا، تا به خواب دید جمالش خواب نمى گیرد از خیال محمد
«سعدى» اگر عاشقى کنى و جوانى عشق محمد بس است و آل محمد
بر اساس باور شیعیان، محمد ابن عبدالله در روز ۲۷ رجب سال ۴۰ عام الفیل، (سال ۱۳ پیش از هجرت) مبعوث شد. شیعیان این روز را جشن میگیرند و در روایات اسلامی اعمال مستحبی برای روز مبعث پیش بینی شدهاست. دعا، نماز و غسل مستحب از اعمال این روز است. البته در پاره اى از روایات شیعه نیز بعثت پیامبر اسلام در ماه رمضان ذکر شده مانند روایت عیون الاخبار شیخ صدوق که متن آن اینگونه است که: وقتى شخصى به نام فضل از امام رضا علیه السلام می پرسد که چرا روزه فقط در ماه مبارک رمضان فرض شد و در سایر ماهها فرض نشد؟ایشان در پاسخ او فرمود: «لان شهر رمضان هو الشهر الذى انزل الله تعالى فیه القرآن...» تا آنجا که می فرماید:«...و فیه نبى محمد صلى الله علیه و آله» یعنى بدان جهت که ماه رمضان همان ماهى است که خداى تعالى قرآن را در آن نازل فرمود و همان ماهى است که محمد در آن به نبوت برانگیخته شد که چون مخالف با روایات دیگر شیعه در این باره بوده است ؛ محمد تقی مجلسى احتمال تقیه در آن داده،و یا فرموده که باید حمل بر برخی معانى دیگرى جز معناى بعثت اصطلاحى شود،زیراتاریخ بیست و هفتم ماه رجب به نظر او نزد علماى امامیه مورد اتفاق و اجماع بوده و گفته است:«...و علیه اتفاقالامامیة».
روز مَبْعَث بر پایهٔ باورهای اسلامی و به استناد تاریخ دین اسلام، روزی است که محمد، پیامبر اسلام، به درجه پیامبری برگزیده شد. مسلمانان معتقدند او در غار حرا، توسطجبرئیل و از سوی الله به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چندخداپرستی و بتپرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند. محمد در این زمان چهل سال داشت و در مکه زندگی میکرد.