اهمیت جوانی در تکامل انسان از منظر امام خمینی رحمه الله

;نو بهار است در آن کوش که خوشدل باشی

;که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

نوبهار جوانی زیباترین فصل عمر انسان ها است که گل های رشد و بالندگی انسان در آن فصل می شکفد. بزرگ مردانی که قله های کمال را درهم نوردیدند، بیشترین استفاده را از روزگار جوانی خود کرده اند و گام های بلند زندگی خویش را در آن دوران برداشته اند. عالم ربانی حضرت امام خمینی از جمله افرادی بود که هم خود بیشترین بهره را از جوانی خویش برد و هم دیگران را از استفاده بهتر از جوانی توصیه می فرمود؛ یکی از یاران امام خمینی می گوید: ماه شعبان خدمت امام رسیدم مفاتیح دستشان بود و می خواستند دعاهای مخصوص ماه شعبان را بخوانند تا رفتم دستشان را ببوسم که مرخص شوم، فرمودند: «هر کاری که می خواهی بکنی در جوانی بکن، در پیری باید بخوابی و ناله کنی.»

به تعبیر مولی الموحدین امیرالمؤمنین علیه السلام دو چیز است که جز کسی که آن را از دست داده، قدرش را نمی داند: جوانی و تندرستی.

آن پیر فرزانه اهمیت تکامل در جوانی را به فرزند خود حاج احمد آقا چنین متذکر می شوند: پسرم تا نعمت جوانی را از دست نداده ای فکر اصلاح خود باش که در پیری همه چیز را از دست می دهی یا یکی از مکاید شیطان که شاید بزرگ ترین آن باشد که پدرت بدان گرفتار بوده و هست، ـ مگر رحمت حق تعالی دستگیر او باشد ـ استدراج است.

در جوانی شیطان باطن که بزرگ ترین دشمنان اوست، او را از فکر اصلاح خود باز می دارد و امید می دهد که وقت زیاد است، اکنون فصل برخورداری از جوانی است و هر آن و هر ساعت و هر روز که بر انسان می گذرد درجه درجه او را به وعده های پوچ از این فکر باز می دارد تا ایام جوانی را از او بگیرد و آن گاه که جوانی رو به تمام است او را به امید اصلاح در پیری سرخوش می کند... .

به تعبیر حافظ:

;دلا چو پیر شدی حسن و نازکی مفروش    ;که این معامله در عالم اسباب رود